Er is genoeg uranium uit erts voor de komende vijftig jaar en uit zeewater voor millennia

Uranium is geen schaars metaal. Dat blijkt uit de gezamenlijke analyse, die het Nucleair Energie Agentschap (NEA) en het Internationaal Atoom Energie Agentschap elke twee jaar doen en waarvan de resultaten onlangs weer zijn gepubliceerd in het zogeheten “Red Book” ˚). Daaruit blijkt, dat wereldwijd een redelijk zekere hoeveelheid van 8 miljoen ton uranium economisch winbaar is. Dat is voldoende om alle kerncentrales in het hoge kernenergiescenario tot 2080 van splijtstof te voorzien. In het lage scenario is dat tot 2110.

De landen met de grootste uraniumvoorkomens zijn Australië (28%), Kazachstan (14%), en Canada (10%). Er zijn 62 landen met hoeveelheden, die economisch winbaar zijn. Het land met de grootste jaarlijks productie is Kazachstan (43%), gevolgd door Canada, Namibië, Australië en Oezbekistan. De wereldwijde productie was in 2023 bijna 50 duizend ton, wat overeen komt met 85% van de vraag. De overige 15% is gedekt door te recyclen, hoogwaardige verarmde fracties te herverrijken, voorraden aan te spreken en uranium als bijproduct af te scheiden, zoals bij de winning van fosfaat of van andere metalen.

De prijs van het natuurlijk uranium is de afgelopen jaren fors gestegen. Omdat uranium maar voor een paar procent deel uitmaakt van de elektriciteitsopwekkingskosten, heeft de toegenomen uraniumprijs weinig invloed. De prijs was $ 65/kgU in 2020, liep op naar $  80/kgU in 2021, $ 130/kgU in begin 2023 en $ 275/kgU in januari 2024. Sindsdien is de uraniumprijs gedaald. In maart 2025 bedroeg ze $ 167/kgU. Een reden voor de stijgende trend is de toegenomen vraag, alsook de verwachte vraag de komende jaren. Er is historisch een verband tussen de uraniumprijs en de investeringen in de exploratie naar uranium en de exploitatie van de uraniummijnen. De productie is de afgelopen paar jaar weer gestegen. Dat is hard nodig, om de komende jaren aan de toenemende vraag te kunnen blijven voldoen.

In het “Red Book” zijn voorts de economisch winbare speculatieve plus nog onontdekte voorkomens geschat op 7,9 miljoen ton. De onconventionele voorkomens bedragen volgens een eerdere analyse van IAEA 57 miljoen ton.

Daarnaast is er nog de enorme hoeveelheid van meer dan 4 miljard ton, die is opgelost in het zeewater. Dat zou voldoende zijn om de wereldenergievoorziening gedurende duizenden jaren te waarborgen. De uraniumconcentratie is heel laag, namelijk 3,3 milligram per kubieke meter. De extractie is dan ook een uitdaging. In de jaren tachtig van de vorige eeuw bouwde Japan een proeffabriek in de plaats Nio. De installatie had een capaciteit van tien kilogram per jaar. Ze produceerde een hoeveelheid van 15 kilogram, waarna ze is stilgelegd. Met de opgedane kennis schatten de Japanners, dat een grote fabriek met een capaciteit tussen 100 en 1000 ton per jaar voor een prijs van tussen $ 700 en $ 850/kgU zou kunnen leveren. China heeft grote uitbreidingsplannen op het gebied van de kernenergie. Het verkeerde in de veronderstelling, dat het nauwelijks eigen uraniumvoorkomens bezit. In 2024 produceerde het land zelf 1700 ton uranium en importeerden het 13 duizend ton. Volgens het “Red Book” besloten de Chinezen daarom in 2019 om een nationaal onderzoekprogramma op te tuigen om op commerciële schaal uranium uit zeewater te winnen. Een bekend probleem is, dat de extractie van uranium samen gaat met die van vanadium, dat chemisch erg lijkt op uranium. De Chinezen losten dat probleem op door een stof te ontwikkelen, dat een hoge selectiviteit heeft voor uranium, maar een veertig maal lagere dan normaal voor vanadium. Ze bouwden een speciaal filtersysteem met buizen van een meter lang. In elke buis zitten opgevouwen membranen met een oppervlakte van ongeveer een halve hectare. De membranen bevatten de adsorberende stof. Het systeem is op een platform in de golf van Bohai getest en produceerde inmiddels de eerste kilogram uranium. De volgende fase is om in 2035 een demonstratiefabriek gereed te hebben, die een ton uranium zal winnen. De grootschalige continue productie moet voor 2050 plaatsvinden. De Chinezen verwachten in de toekomst voor $ 150/kgU te kunnen produceren.

China berichtte, dat het in 2024 een enorm uraniumvoorkomen heeft gevonden in het centraal-westelijk deel van het land, dat bekend staat als het Ordos Basin. Volgens niet-Chinese informatie op internet gaat het om 30 miljoen ton. De Chinese geologische dienst heeft de vondst officieel bevestigd, maar dezerzijds is geen bevestiging aangetroffen van haar grootte. China is begonnen met de bouw van een productie-installatie. Het uranium zit 600 meter diep en de laag is zo’n 10 meter dik. Het gastgesteente is zandsteen, waardoor de productie door middel van een uitloogtechniek relatief eenvoudig is. De vondst is nog te nieuw voor de experts van het “Red Book” om haar te bevestigen en te beoordelen.

Meer informatie inclusief de verwijzing naar het “Red Book”:
1. https://www.iaea.org/newscenter/pressreleases/sufficient-uranium-resources-exist-however-investments-needed-to-sustain-high-nuclear-energy-growth
2. https://www.oecd-nea.org/jcms/pl_28569/uranium-resources-production-and-demand-red-book
3. https://www.revolution-energetique.com/actus/voici-le-premier-kilogramme-duranium-extrait-de-leau-de-mer/
4. https://www.chemanalyst.com/NewsAndDeals/NewsDetails/china-achieves-40-fold-increase-in-seawater-uranium-extraction-efficiency-35672
5. https://www.chinadaily.com.cn/a/202501/11/WS6781adaaa310f1265a1da36d.html
6. https://unionrayo.com/en/china-uranium-discovery-ordos-independence/

˚) De officiële titel van het “Red Book” is “Uranium – Resources, Production and Demand 2024”

Terug naar het nieuwsoverzicht