Meerdere Russische drijvende kerncentrales in aanbouw

Rusland is doende om de eerste twee van een vijftal drijvende kerncentrales te bouwen. Zij maken deel uit van het plan om de kopermijnen in Baimskaya in het uiterste noordoosten van Siberië te ontwikkelen. Elke centrale is in een versleepbare schuit geplaatst en krijgt twee integrale drukwaterreactoren van het type RITM-200. Elke eenheid levert een vermogen van 55 MWe. De eerste twee eenheden starten op in 2027, de derde in 2028 en de laatste in 2031. Het kenmerk van een integrale drukwaterreactor is, dat zijn stoomgeneratoren zijn opgenomen binnen het reactorvat. Het vat is dus de grens van het primaire systeem. Het is wel iets langer dan normaal. Bij een normale drukwaterreactor zijn de stoomgeneratoren namelijk buiten het reactorvat geplaatst. Het voordeel van het geïntegreerde ontwerp is het lagere gewicht van de installatie, dat ten opzichte van het normale ontwerp is gehalveerd. Bijzonder is, dat de reactoren draaien op HALEU. Dat is 20% verrijkt uranium. Normale drukwaterreactoren draaien op minder dan 5% verrijkt uranium. Door de hoge verrijkingsgraad is de splijtstofwisselperiode extra lang. Namelijk zes jaar. In plaats van één jaar. De RITM-200 is al toegepast op een Russische ijsbreker, die in 2019 in de vaart kwam. De splijtstofwisselperiode is in dat geval tien jaar.

De eerste drijvende Russische kerncentrale is de Akademik Lomonosov ˚), die in december 2019 opstartte in Pevek in de provincie Chukotka, het uiterste noordoostelijke puntje van Siberië aan de Noordelijke IJszee. Deze centrale heeft twee normale drukwaterreactoren, die elk 35 MWe leveren. Er loopt een hoogspanningslijn van Pevek naar Baimskaya, waardoor al 20 MWe beschikbaar is voor de daar al aanwezige mijnbouw. Het mijnbouwgebied heeft in de toekomst een elektrisch vermogen nodig van 300 MWe. De nieuwe drijvende centrales komen bij de Chaunskaya Baai, die vlakbij Pevek ligt.

Voorts kondigde Rusland aan om een drijvende centrale met reactoren van het type RITM-200 te plaatsen bij Kaap Nagloynyn. Dat ligt aan de Noordelijke Ijszee in de buurt van de stad Ust-Kuyga in de deelrepubliek Sakha (Yakutia), direct ten westen van de provincie Chutkotka. De centrale zal vanaf 2028 de bestaande elektriciteitsvoorziening vervangen, die is gebaseerd op olie en steenkool. De elektriciteitsopwekkingskosten zullen daardoor halveren. Rusland publiceerde opwekkingskosten voor de drijvende kerncentrales van 6 roebel per kiloWattuur. Dat is 7 eurocent per kWh.

Verder ontwikkelt Rusland de reactor RITM-400, die dezelfde kenmerken, maar een dubbel zo groot vermogen heeft als de RITM-200. De eerste twee reactoren van het grotere type komen op een ijsbreker, die thans in aanbouw is. Deze ijsbreker zal de grootste in zijn soort zijn met een lengte van 209 meter en een breedte van 47,7 meter. Hij is in staat door een ijslaag van 4,5 meter dik te breken. Daarnaast bestaan er plannen om RITM-reactoren op koopvaardijschepen toe te passen.

Rusland gebruikt de ijsbrekers en de drijvende kerncentrales om het Siberische kustgebied langs de Noordelijke IJszee te ontwikkelen. Daarmee bouwt Rusland een thuismarkt op voor de drijvende kerncentrales, zodat Rusland straks een beproefd concept op de wereldmarkt kan verkopen.

Meer informatie:
https://thebarentsobserver.com/en/nuclear-safety/2021/02/state-developers-plan-flotilla-floating-reactors-russian-east-arctic-coast
https://bellona.org/news/nuclear-issues/2021-09-russia-advances-on-plans-for-new-floating-nuclear-plants

˚) Verwezen zij naar het KernVisie nieuwsbericht van 18 september 2019, dat is getiteld: “Eerste Russische drijvende kerncentrale klaar om op te starten” en dat u kunt het lezen door op de titel te klikken