Recensie:

De meeste boeken over kernenergie of radioactiviteit lijken vooral te worden geschreven door overtuigde voorstanders, wetenschappers of fanatieke tegenstanders. Zoniet het boek Climate Gamble. Het boek onstond uit een zoektocht van de Finse Janne Korhonen en Rauli Partanen naar de feiten rondom het gepolariseerde klimaat- en energiedebat. Als bezorgde en kritische burgers gingen ze op onderzoek uit en stuitten op verrassende en soms onluisterende waarheden. Climate Gamble is een boek geschreven voor en door de bezorgde, kritische burger.

Het boek telt slechts 120 pagina’s maar is ruim van voetnoten en verwijzingen voorzien. De boodschap is glashelder. Klimaatverandering vormt een enorme bedreiging voor mens en milieu. De oorzaak ligt bij de verbranding van fossiele brandstoffen dus dat moet worden beëindigd. Met het oog op de groei van de wereldbevolking en de toename van het energiegebruik, moeten we alle CO2-emissievrije opties inzetten om een ramp te voorkomen, inclusief kernenergie.

Voor hun tweede editie hebben de auteurs David Mackay, de schrijver van Sustainable Energy – without the hot air bereid gevonden het voorwoord te schrijven. Zijn tekst zorgt dat de lezer meteen op scherp staat. Het ontbreekt ons aan woorden om de broodnodige nuance weer te geven, aldus Mackay. Maken we bij het verschijnsel licht onderscheid tussen felle zon (fel en schadelijk bij langdurige blootstelling) en maanlicht (zacht en onschadelijk), met radioactiveit wordt alles over één kam geschoren: levensgevaarlijk. In het boek komen alle grote onderwerpen kort maar krachtig aan de orde en is er ruimte voor nieuwe inzichten zoals Jevon’s paradox. Deze stelt dat energie-efficiëntie niet automatisch leidt tot minder verbruik omdat mensen hun energie-efficiënte machines vaker in zullen zetten. Ronduit prikkelend is de stelling dat we met een klimaatprobleem zitten opgescheept omdat milieuactivisten de ontwikkeling van kernenergie jarenlang hebben tegengewerkt. Hierdoor konden de bedrijven met belangen in fossiele brandstoffen goed garen spinnen. NGO’s verdedigen zich door te zeggen dat zij ook niet voor fossiel zijn en windmolens en zonnepanelen willen; maar een antwoord voor een afdoende emissievrij backupsysteem ontbreekt vooralsnog.

En het blijft niet bij deze spraakmakende stelling alleen. Korhonen en Partanen hebben grondig
onderzoek gedaan en hun conclusies liegen er niet om. Een greep:

• Mijnbouw voor renewables en nucleair doen niet voor elkaar onder wat betreft radioactief afval;
• Het WNF liegt het publiek voor door de carbon foot print van Zweden en Frankrijk te  verviervoudigen en zo Duitsland te laten ‘winnen’ als groene kampioen. Nucleair is volgens het WNF wat CO2-uitstoot betreft gelijk aan aardgas;
• Het WNF wil 250 miljoen hectare vruchtbare grond, vergelijkbaar met het huidige mondiale grondoppervlak voor graan, voor de productie van bio-fuel inrichten én daarnaast de biodiversiteit behouden;
• De kleinste mogelijkheid op een ongeluk door straling is veel nieuwswaardiger dan de duizenden feitelijke dodendoor steenkool elk jaar
• Ondanks de tientallen miljarden die nu in wind en zon zijn geïnvesteerd, zal vanwege de beperkte levensduur of afname van energieopbrengst geen van de bestaande installaties 2050 halen;
• De rotsformatie boven de eindberging Onkalo in Finland bevat meer uranium dan ooit in de berging zal worden opgeslagen;
• De achtergrondstraling in de tweede stad van Finland, Tampere, is hoger dan in Pripyat bij Tsjernobyl;
• De gemiddelde  persoon die vanuit de stralingszone bij Fukushima werd geëvacueerd had ongeveer net zo’n hoge stralingsdosis gekregen als een gemiddelde inwoner van Finland in een jaar

De vlotte schrijfstijl en de gedegen onderbouwing maken het boek lezenswaardig voor iedereen die een mening wil vormen over het klimaatdebat en kernenergie, maar zich niet over de streep wil laten trekken door het voor- of tegenkamp. Lees en oordeel zelf.