RITM-200 en -400
Type: SMR PWR, drijvende integrale drukwaterreactoren – Rusland
Zie het KernVisie nieuwsbericht met titel: “Meerdere Russische drijvende kerncentrales in aanbouw“ van 21 september 2021 door op de datum te klikken.
Achtergrondinformatie:
Rusland is doende om de eerste twee van een vijftal drijvende kerncentrales te bouwen. Elke centrale is in een versleepbare schuit geplaatst en krijgt twee integrale drukwaterreactoren van het type RITM-200. Elke eenheid levert een vermogen van 55 MWe. Het kenmerk van een integrale drukwaterreactor is, dat zijn stoomgeneratoren zijn opgenomen binnen het reactorvat. Het vat is dus de grens van het primaire systeem. Het is wel iets langer dan normaal. Bij een normale drukwaterreactor zijn de stoomgeneratoren namelijk buiten het reactorvat geplaatst. Het voordeel van het geïntegreerde ontwerp is het lagere gewicht van de installatie, dat ten opzichte van het normale ontwerp is gehalveerd. Bijzonder is, dat de reactoren draaien op HALEU. Dat is 20% verrijkt uranium. Normale drukwaterreactoren draaien op minder dan 5% verrijkt uranium. Door de hoge verrijkingsgraad is de splijtstofwisselperiode extra lang. Namelijk zes jaar. In plaats van één jaar.
Rusland bouwde al een drijvende kerncentrale met een vermogen van 70 MWe, die twee normale modulaire drukwaterreactoren heeft. Ze heet Akademik Lomonosov. Haar reactoren van het type KLT-40S leveren elk 150 MWth ofwel 35 MWe. De verrijkingsgraad is 14%. Splijtstof wisselen is elke drie jaar nodig. Het reactortype is eerder toegepast in ijsbrekers. Verder ontwikkelt Rusland de reactor RITM-400, die dezelfde kenmerken, maar een dubbel zo groot vermogen heeft als de RITM-200.
Stand van de ontwikkeling:
De bouw van Akademik Lomonosov begon in mei 2009 op de Baltiyski Zavod scheepswerf in Sint-Petersburg. In april 2018 was de kerncentrale gereed, waarna ze zonder splijtstofelementen over zee naar Moermansk is gesleept. Het gevaarte meet 144 x 30 meter en steekt vijf meter diep. Het beladen van de reactorkernen en het op vol vermogen testen van de reactoren vond in Moermansk plaats. In juni 2019 kreeg de centrale haar bedrijfsvergunning, die tien jaar geldig is. In december 2019 kwam ze in bedrijf in Pevek in de provincie Chukotka, het uiterste noordoostelijke puntje van Siberië aan de Noordelijke IJszee.
De RITM-200 is ook al toegepast op een Russische ijsbreker, die in 2019 in de vaart kwam. De splijtstofwisselperiode is in dat geval tien jaar. De nieuwe centrale met de RITM-200 reactoren komt bij de Chaunskaya Baai, die vlakbij Pevek ligt. De eerste twee eenheden starten op in 2027, de derde in 2028 en de laatste in 2031. Zij maken deel uit van het plan om de kopermijnen in Baimskaya in het uiterste noordoosten van Siberië te ontwikkelen. Er loopt al een hoogspanningslijn van Pevek naar Baimskaya, waardoor reeds 20 MWe beschikbaar is voor de daar aanwezige mijnbouw. Het mijnbouwgebied heeft in de toekomst een elektrisch vermogen nodig van 300 MWe. De nieuwe drijvende centrales komen bij de Chaunskaya Baai, die vlakbij Pevek ligt.
Voorts kondigde Rusland aan om een drijvende centrale met reactoren van het type RITM-200 te plaatsen bij Kaap Nagloynyn. Dat ligt aan de Noordelijke IJszee in de buurt van de stad Ust-Kuyga in de deelrepubliek Sakha (Yakutia). Direct ten westen van de provincie Chukotka. De centrale zal vanaf 2028 de bestaande elektriciteitsvoorziening vervangen, die is gebaseerd op olie en steenkool. De elektriciteitsopwekkingskosten zullen daardoor halveren. Rusland publiceerde opwekkingskosten voor de drijvende kerncentrales van 6 roebel per kiloWattuur. Dat is 7 eurocent per kWh.
De eerste twee reactoren van het type RITM-400 komen op een ijsbreker, die thans in aanbouw is. Deze ijsbreker zal de grootste in zijn soort zijn met een lengte van 209 meter en een breedte van 47,7 meter. Hij is in staat door een ijslaag van 4,5 meter dik te breken. Daarnaast bestaan er plannen om RITM-reactoren op koopvaardijschepen toe te passen.
Rusland gebruikt de ijsbrekers en de drijvende kerncentrales om het Siberische kustgebied langs de Noordelijke IJszee te ontwikkelen. Daarmee bouwt Rusland een thuismarkt op voor de drijvende kerncentrales, zodat Rusland straks een beproefd concept op de wereldmarkt kan aanbieden.
